Igrzyska olimpijskie zrodziły się w starożytnej Grecji. Pierwsza udokumentowana Olimpiada odbyła się w 776 r. przed Chr. Zawody odbywały się co cztery lata. Sam zwrot „Olimpiada” oznacza właśnie okres pomiędzy kolejnymi igrzyskami. Co ciekawe, ten czteroletni czas oczekiwania urósł w starożytności do rangi jednostki chronologicznej. Niektóre źródła, chociażby określają rok założenia miasta Rzym, jako „trzeci rok VI olimpiady”. Współcześnie igrzyska odbywają się co dwa lata, ale z podziałem na igrzyska letnie oraz zimowe. Zatem, ten sam rodzaj igrzysk jest organizowany, jak w starożytności, co cztery lata.
Najstarszymi znanymi dyscyplinami olimpijskimi były biegi na różnych dystansach. Podstawowym był dystans jednego stadionu, czyli około 192 metrów. Następnie wprowadzono biegi na 400 m., 4600 m. oraz zapasy. Te jednak znacznie różniły się od współczesnej formy zapasów. Dozwolonych było wiele technik, typu wyłamywanie palców. Na osiemnastych igrzyskach do programu dołączono pięciobój, składający się z rzutu oszczepem, rzutu dyskiem, skoku w dal, biegu na dystansie 192 m. i zapasów. Z czasem dochodziły kolejne dyscypliny, takie jak: wyścigi rydwanem, starożytna forma mieszanych sztuk walki, czy bieg w oporządzeniu wojskowym. Ponadto, zawodnicy mogli rywalizować w konkurencjach artystycznych (poeci, trębacze). Ostatnia Olimpiada starożytności rozegrana została w 393 po Chr. Dopiero w 1833 r. powrócono do pamięci o igrzyskach. W Szwecji powstało Towarzystwo Olimpijskie i finalnie zorganizowano pierwszą nowożytną Olimpiadę w 1896 r. w Atenach.